1.Bölüm : Meğer yaşadığım zor günler birer fragmanmış ..
Alarmın çalmasıyla yataktan sürünerek uyandım . Neden mi ? Çünkü sevgili patronumun bana verdiği işi gece 03:00 e kadar ancak bitirebilmiştim. Şuan saatin 06:00 olması dışında hiçbir sorunum yoktu aslında . Biz asistanlar bunun için varmış , kısacası patronların işlerini yapmak !Patronum bunu bana sürekli söyleyerek unutmamamı sağlıyor sağolsun . Neyse ..Eminim siz beni merak ediyorsunuzdur . Ben Mira Sunshine şirketler grubunun ana şubesinde Genel müdür yardımcısının asistanıyım . Hergün 06:00 da uyanıp şirkete gitmekten bıkmak üzereyim . İşe başlarken bu kadar zorlanacağımı hiç düşünmemiştim .
Beni anneannem buyutmuştu . Ailemi küçük yaşta kaybetmiştim bu yuzden başka kardeşlerim de yoktu . Anneannem beni büyük zorluklarla okutmuştu .Üzerimde emeği çoktu doğrusu .. Dedemden kalan emekli aylığını bile benim için kullanmıştı . Üniversiteye geçtiğim sıralarda onu kaybettim . Benim için büyük yıkım olmuştu .Bu durumu atlatmak benim için çok zor olmuştu .Yalnız başıma ayaklarımın üzerinde durabileceğimi bile düşünmüyordum .Üniversitenin ilk yıllarında Sunshine grubun burs verme program sınavını kazanmis ve rahat bir şekilde okulu tamamlamamı sağlamıştım. Universteyi 1.likle bitirdikten sonra bana şirkette işe başlamamı teklif etmişler ve bende seve seve kabul etmiştim . Ama genel müdür yardımcısının kişisel işler de dahil bütün işleri bana yüklemesinden bu yana hayatım daha da zorlaşmıştı. Erken saatlerde kalkıyor çoğu zamanda hava karardıktan sonra eve dönüyordum . Bu yüzden evi şirkete oldukça yakın yerden bulmuştum . ( aktarma olmadan tek seferle tramvay ile eve ulaşmayı kastetmiştim ) İstanbulun göbeğinde olan bir şirketin hemen yanındaki gökdelenlerin birinde oturabileceğimi düşünmediniz umarım :)
Yine sabah erkenden uyandım ve apar topar işe gittim . Ortalık savaş alanı gibiydi büyük patron sinirliymiş duyduğuma göre bu yüzden herkesi 06:00 da ofise toplamış . Bu adamın daha manyak olduğunu size söylemişmiydim? Çok sinirli , bakışlarıyla bile insanları korkutabilen birisi Mert YAMAN . Son asistanı 5 ay önce fazlasıyla yaşlandığını ileri sürerek istifa etti . Ve Mert bey her ay 3 asistan degiştiriyordu . Beyefendi hiçbirini beğenmiyormuş. Mert beyi gördükçe Benim patronum Emre beye şükrediyorum doğrusu . Şirketin Ceosu Mert bey o kadar dakik ve yoğun ki onun uzun soluklu asistanı olmak neredeyse imkansız . O uyandığında asistanı işe başlar ve ancak uyursa işiniz bitermiş . Ve en ufak hatanızda sizi herkesin içinde rezil ediyormuş. Genel sekreterler konuşurken duymuştum bunları . Neyseki onunla birkaç toplantı dışında hiç karşılaşmadık . Emre bey çoğu zaman beni şirket içi toplantılara almıyordu . Önemli olmadığını ve gerekli bilgileri diğer asistanlardan alabileceğimi söylerdi .
Şirkete geldiğimde hemen Emre beyi buldum .
-Efendim sabah genel sekreterlikten bir mesaj aldım . Hemen ofise gelmemiz gerektiği yazıyordu .
- Evet Mira .Toplantıya giriyoruz hemen hadi gel .
-Tamam efendim .
Toplantı salonuna girdiğimizde yine şirketin önemli isimlerinin salonda olduğunu gördüm . Patronlar oturmuş asistanlar hemen arkalarında ayakta duruyorlardı ve ortam çok gergindi . Mert bey bir hışımla odaya girdi ..
-Bana bir asistan bulacaksınız . Hemenn!
Emre bey araya girmeye çalıştı
-Genel sekreterlik bu konuyla ilgileniyor zaten
Mert ben ve Emre bey arkadaşlardı bu yüzden Emre bey onunla konuşurken rahat tavırları gözden kaçmıyordu .
-Beş aydır asalakları bana yollayıp duruyorlar . Bu insanlara daha fazla tahammül edemem ben !
Mert beyin konuşmasının ardından Herkeste derin bir sessizlik oluştu .
-Sen ! Yeni asistanım sensin eşyalarını yukarı ofise taşı çabuk
-Bben mi efendim
kekeleyerek ağzımdan çıkan kelimelere inanamıyorum .Ama devam ettim
-Ben Emre beyin asistanıyım ama
-Umurumda değil çabuk ol . ayrıca benim sözlerimi ikiletme yoksa kovulursun!
Emre bey ;
-Mert o benim asistanım sahiden de başka birisini isteyebilirsin bak odada birsürü asistan var
-Emreee! Ne diyorsam o
Herkes toplantı odasından çıktı. Emre beyin beni kurtarabileceğini düşünmüştüm. Çünkü çok çalışıyordum Emre bey bile bana bu zamana kadarki en iyi asistanı olduğumu söylemişti. Beni kaybetmek istemeyeceğini düşünmüştüm. Ama o bile kurtaramadı beni . Kesin 2 haftaya kadar kovulacaktım. Mert bey gibi birisine asistan olmak hayatta yapabileceğiniz en yanlış meslek seçimi olurdu . Ve o yanlış da ben oldum .
Eşyalarımı aldım ve en üst kata çıktım. Girişte büyük bir lobi ve arkasında bakımlı uzun boylu sarışın tipik bir kadın vardı . Ona odamın nerede olduğunu sordum ve bana Mert beyin odasını gösterdi .Önce benimle dalga geçtiğini düşünmüştüm ama yüzüne baktığımda o kadar ciddi görünüyordu ki tek kelime bile etmeden odanın önüne kadar yürümeme sebep oldu . Tam kapıya vuracağım sırada sarışın kadın bana seslendi .
-O kapı değil sağdaki kapı
-Tamam , teşekkürler
sağdaki kapıyı tıklatıp içeri girdim . geniş büyük bir odaydı . Odam olmasına bile inanamıyorum . Bu zamana kadar müdürün kapısının önünde ofisteki bir masada otururdum hep . İstanbulun en guzel manzaralı odasında en azından bir kaç hafta oturabilme fikri hoşuma gitmişti . Soluma döndüğümde duvarın tamamiyla camla kaplı olduğunu gördüm. Ve Mert bey sinirli sinirli bana bakıyordu . Eşyalarımın olduğu kutuyu hemen bırakıp benim odamdan onun odasına geçen yerdeki kapıya vurarak odasına girdim.
-Mert bey bana bugünkü programınız hakkında herhangi bir bilgi verilmedi efendim . Şuan yapmamı istediğiniz herhangi birşey var mı ?
Bir hışımla telefonu eline aldı ve girişi aradı
-Funda ! Neden bugünün programını vermediniz ! Kovulmak mi istiyorsun sende !
Kadının cevap vermesine fırsat bırakmadan telefonu yüzüne kapatti . Bana döndü ve
-Çık dışarı !
dedi . Koşarak tam arkamdaki kapıdan dışarı çıktım . Adının funda olduğunu öğrendiğim kadından bugünün programını aldım. Gözleri sulanmış ağlar bir hali vardı . Onun için çok kötü hissettim kendimi . Ama bende ağlamamak için hızlıca odama girdim ve masama geçtim . O sırada Mert beyin telefonda konuştuğunu duydum .
-Hadi bakalım Emre .. Bu kadar övdügün asistanın sahiden de iyi mi görelim .
Karşı tarafın ne dediğini duyamadım ama devam etti .
-Umurumda değil. Sen kendine yeni asistan bul o zaman bu şirketin sahibi benim !
Ahh bu patronlarr! hepsi sinirlerimi bozuyor . Daha fazla dinlemedim ve işime odaklanmaya çalıştım . Programa göre 2 saat sonra dışarıda yemeğe gitmesi gerekiyordu ve rezervasyon çoktan yapılmıştı . öğleden sonra saat 1 de şirkette toplantı vardı ve başka bir işi yoktu . Odasına girdim ve programını söyledim. Yemeğe gitmeme gerek olmadığını özel bir yemek olduğunu söyledi ofise alışmam gerektiğini saat 1 deki toplantıdan sonra eve gidip eşyalarımı toplamami söyledi .
-Efendim anlamadım . Eşyalarımı neden topluyorum ?