ជំពូកទី ១៖ ធ្នូប្រាជ្ញា និងពូថៅច្រេះ
ព្រឹកព្រលឹម នៃភ្នំ វិញ្ញាណអគ្គី តែងតែមានភាពត្រជាក់ស្រៀវ និងស្ងប់ស្ងាត់ជ្រៅជ្រះ។ ភ្នំដ៏ខ្ពស់សម្បើមនេះ គឺជាទីសក្ការៈបូជា និងជាជម្រកតែមួយគត់របស់ ត្រកូលវិញ្ញាណអគ្គី។
នៅលើថ្មដាដ៏មុតស្រួចមួយ ដែលលយចេញពីគែមនៃកំពូលភ្នំ មាន ធារក្ស កំពុងអង្គុយបដិបត្តិធម៌ដោយស្ងៀមស្ងាត់។ គេជាក្មេងជំទង់អាយុប្រហែលដប់ប្រាំឆ្នាំ ដែលនៅតែស្ថិតក្នុងឋានៈ អ្នកហាត់ការវិញ្ញាណ (Spirit Novice) ប៉ុន្តែមានទេពកោសល្យខ្ពស់។
ការប្រមូលផ្តុំថាមពលវិញ្ញាណរបស់ ធារក្ស បានឈានដល់ ចំណុចកំពូល ហើយគេទើបនឹងសម្រេចបាននូវ ដំណាក់កាលទីប្រាំបី ក្នុងឋានៈរបស់គេ។
អាថ៌កំបាំងដែលត្រូវលាក់បាំង
ធារក្ស បានបិទភ្នែក ហើយទាញថាមពលវិញ្ញាណទាំងអស់មកដាក់ក្នុងបាតដៃទាំងពីរ។
វិញ្ញាណប្រយុទ្ធទី ១: នៅដៃ ឆ្វេង របស់គេ ធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ ដ៏មហិមាដែលចាំងពន្លឺពណ៌មាសបានលេចឡើង។ នេះគឺជាវិញ្ញាណប្រយុទ្ធកម្រិតកំពូល ដែលជាក្តីសង្ឃឹមរបស់ត្រកូល។
វិញ្ញាណប្រយុទ្ធទី ២: បន្ទាប់មក គេបានហៅ វិញ្ញាណប្រយុទ្ធទីពីរ ចេញមកនៅដៃ ស្តាំ។ ពន្លឺពណ៌មាសត្រូវបានសង្កត់ចុះ ហើយជំនួសមកវិញដោយពន្លឺ ពណ៌ប្រផេះស្រអាប់ និងមានក្លិននៃ ការច្រេះ។ ពូថៅច្រេះ ដ៏ចាស់មួយកំណាត់បានលេចឡើង។ វាមើលទៅដូចជាសំរាម ហើយនេះគឺជា ភាពអាម៉ាស់ របស់គេដែលត្រូវលាក់បាំង។
"ធ្នូគឺឋានសួគ៌... ពូថៅគឺឋាននរក។ តើខ្ញុំអាចប្រើអាវុធពីរនេះដើម្បីក្លាយជា ទេពប្រយុទ្ធ បានយ៉ាងដូចម្ដេច?"
ខណៈពេលដែលគេកំពុងតែពិចារណា ស្រាប់តែមាន សំឡេងស្រែក ដ៏អាសន្នមួយបានបន្លឺឡើងពីជ្រលងភ្នំខាងក្រោម។
ការវាយលុកនៃស្តេចវិញ្ញាណ
ធារក្ស បានប្រើល្បឿនផ្លេកបន្ទោររបស់គេដើម្បីចុះទៅទិសដៅនៃសំឡេងនោះ។ គេបានឃើញក្រុម កញ្ជ្រោងដែកពុល កំពុងវាយលុកលើរបងការពារ។ គេបានប្រើ ធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ បាញ់សម្លាប់កញ្ជ្រោងតូចៗជាច្រើនដោយភាពប៉ិនប្រសប់។
ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះ មេកញ្ជ្រោងដែកពុល កម្រិត ស្តេចវិញ្ញាណ (Spirit King - ឋានៈទី ៥) បានលេចមុខ។ មេកញ្ជ្រោងនោះមានរោមរឹងដូចដែក និងមាន ឆពណ្ណរង្សីពណ៌លឿង និង ពណ៌ស្វាយ វិលជុំវិញខ្លួនរបស់វា។
ធារក្ស ដឹងថា ធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ របស់គេមិនអាចទប់ទល់នឹងកម្លាំងនេះបានឡើយ។ គេត្រូវតែប្រថុយ។
"ខ្ញុំត្រូវតែប្រើវា! ទោះបីអាថ៌កំបាំងរបស់ខ្ញុំត្រូវលាតត្រដាងក៏ដោយ!"
គេបានដកធ្នូវិញ ហើយហៅ ពូថៅច្រេះ ដ៏អាម៉ាស់នោះចេញមក។ ពេលដែលមេកញ្ជ្រោងវាយប្រហារ ធារក្ស បានបិទភ្នែក ហើយប្រមូលផ្តុំ ថាមពលឈាមនិងឆ្អឹងដើម ទាំងអស់របស់គេទៅលើពូថៅនោះ។
ភាពច្រេះបានបាត់ទៅ! ពូថៅនោះបានប្រែជា ពណ៌ខ្មៅងងឹត ហើយ ធារក្ស បានលើកវាវាយដោយ កម្លាំងកាយសុទ្ធសាធ។
ប៊ឹសសស!
ពូថៅច្រេះបានកាត់ផ្តាច់ ក្រញាំរបស់មេកញ្ជ្រោង ដែលការពារដោយឆពណ្ណរង្សីទាំងពីរ! មេកញ្ជ្រោងបានដួលចុះដោយការឈឺចាប់ ហើយ ធារក្ស បានបោះពូថៅច្រេះនោះបុកចំ ក្បាល របស់វា។
សត្វចម្លែកនោះបានដួលចុះស្លាប់ភ្លាមៗ។ ពីលើខ្លួនរបស់វា ឆពណ្ណរង្សីពណ៌លឿង និង ពណ៌ស្វាយ បានរលត់បាត់ទៅវិញ។
ធារក្ស បានដួលលុតជង្គង់នៅលើដីដោយសារតែការហត់នឿយ ហើយបានទាញពូថៅច្រេះចូលទៅក្នុងខ្លួនវិញ។ គេដឹងថា អាថ៌កំបាំងនៃវិញ្ញាណប្រយុទ្ធពីរ របស់គេត្រូវបានលាតត្រដាងហើយ។