ជំពូកទី ១១៖ ព្រួញស្វាយ និងជ័យជម្នះគ្រោះថ្នាក់
ធារក្ស ឈរនៅមុខ សុវណ្ណរី ដោយមាន ឆពណ្ណរង្សីពណ៌លឿង និង ពណ៌ស្វាយ វិលជុំវិញខ្លួនរបស់គេយ៉ាងអង់អាច។ ការវាយប្រហារដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនៃ ពូថៅច្រេះ មួយភ្លែតបានធ្វើឱ្យ គ្រូវិញ្ញាណ ទាំងពីរនាក់នៃ សម្ព័ន្ធដាវស្វាយ ភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។
"កុំខ្លាច! គេទើបតែបំបែករបាំងបានទេ! គេនៅតែជាក្មេងកម្រិតឋានៈទី ៣ ថ្មី! ចាប់យកពូថៅច្រេះនោះ ហើយសម្លាប់គេ!" គ្រូវិញ្ញាណទី ១ ដែលជាបុរសចំណាស់បានស្រែក។
ការប្រយុទ្ធរបស់គ្រូវិញ្ញាណ
គ្រូវិញ្ញាណទាំងពីរនាក់បានបើកការវាយប្រហាររួមគ្នា។
"ជំនាញទី ២៖ កណ្ដាប់ដៃពុលស្វាយ!"
គ្រូវិញ្ញាណទាំងពីរនាក់បានបាញ់ ដុំថាមពលស្វាយ ដ៏ធំពីរចូលមករក ធារក្ស។ ថាមពលទាំងពីរនេះមានជាតិ ពិស ដែលអាចបំផ្លាញធាតុការពារបាន។
ធារក្ស ដឹងថា គេមិនអាចទប់ទល់នឹងការវាយប្រហារនេះបានឡើយ។ គេបានប្រើជំនាញថ្មីរបស់គេភ្លាមៗ ដែលបានមកពី ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ របស់ សត្វនាគតូចធាតុភ្លើង។
"ជំនាញទី ២៖ រន្ទះបាញ់នាគ!"
ធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ របស់ ធារក្ស បានបញ្ចេញ ព្រួញធាតុភ្លើងពណ៌មាស ដែលមានរូបរាងដូចជា នាគតូច មួយ! ព្រួញនោះបានហោះចេញទៅដោយមានសំឡេងគ្រហឹម ហើយបានបុកទល់នឹងដុំថាមពលស្វាយទាំងពីរ។
ផ្ទុះ!
ការផ្ទុះនោះបានបង្កើតជា រលកកម្ដៅ ដ៏ខ្លាំងក្លាមួយនៅក្នុងរូងភ្នំ។ កម្លាំងវាយប្រហាររបស់ រន្ទះបាញ់នាគ មិនអាចបំផ្លាញដុំថាមពលស្វាយទាំងពីរនោះបានទេ ប៉ុន្តែវាបាន ធ្វើឱ្យផ្លូវរបស់វាបត់បែន និង ពន្យឺតល្បឿន!
ការគាំទ្ររបស់សុវណ្ណរី
"ធារក្ស! ខ្ញុំនឹងជួយអ្នក!"*
សុវណ្ណរី បានហៅ ឆពណ្ណរង្សីពណ៌លឿង របស់នាងចេញមកវិញ ហើយបញ្ចូលថាមពលទៅក្នុង ផ្កាឈូករ័ត្នវិញ្ញាណ របស់នាង។ នាងមិនមែនជាអ្នកប្រយុទ្ធទេ តែនាងជា អ្នកទ្រទ្រង់ ដ៏ខ្លាំងក្លា។
"ជំនាញទី ២៖ ផ្កាឈូករ័ត្នបង្កើនកម្លាំង!"
ពន្លឺពណ៌បៃតងខ្ចី មួយបានហូរចេញពីដៃរបស់នាងទៅលើខ្លួនរបស់ ធារក្ស។ ភ្លាមៗនោះ ធារក្ស មានអារម្មណ៍ថា ថាមពលវិញ្ញាណ របស់គេដែលកំពុងរីងស្ងួតបាន កើនឡើង ម្តងទៀត!
"បងស្រី សុវណ្ណរី នាងអាចបង្កើនកម្លាំងរបស់ខ្ញុំ!" ធារក្ស គិតដោយភាពអស្ចារ្យ។
ការបញ្ចប់នៃសមរភូមិ
ដោយមានកម្លាំងវិញ្ញាណត្រូវបានបំពេញ ធារក្ស បានបាញ់ ព្រួញអណ្តាតភ្លើង ចំនួន បីដើម ទៅកាន់ គ្រូវិញ្ញាណទី ២ ដែលមានថាមពលខ្សោយជាង។ គោលដៅរបស់គេគឺបំបែកពួកគេចេញពីគ្នា។
គ្រូវិញ្ញាណទី ២ ត្រូវបានបង្ខំឱ្យប្រើជំនាញរបស់គេដើម្បីការពារខ្លួន ធ្វើឱ្យគេបាត់បង់ឱកាសក្នុងការវាយប្រហាររួមគ្នា។
ឥឡូវនេះ មានតែ គ្រូវិញ្ញាណទី ១ ប៉ុណ្ណោះដែលប្រឈមមុខនឹង ធារក្ស។ បុរសចំណាស់នោះខឹងសម្បារយ៉ាងខ្លាំង។
"ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ! ខ្ញុំត្រូវតែយកពូថៅច្រេះនោះ!"
បុរសចំណាស់នោះបានប្រញាប់ប្រញាល់ចូលមករក ធារក្ស ទាំងកំហឹង ដោយប្រើ កណ្ដាប់ដៃធាតុស្វាយ សុទ្ធសាធ។
ធារក្ស បានលែង ធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ ហើយបានហៅ ពូថៅច្រេះ ចេញមកជាលើកចុងក្រោយដោយគ្មានជម្រើស។ គេបានប្រើ កម្លាំងកាយសុទ្ធសាធ របស់គេដោយគ្មានការបញ្ចូលថាមពលវិញ្ញាណ។
Boom!
ពូថៅច្រេះបានបុកទល់នឹងកណ្ដាប់ដៃរបស់គ្រូវិញ្ញាណទី ១។ ដូចលើកមុនដែរ ពូថៅច្រេះនោះបាន បឺតយក ថាមពលវិញ្ញាណរបស់គ្រូវិញ្ញាណទី ១ ហើយធ្វើឱ្យ កណ្ដាប់ដៃ របស់គេ ប្រេះ!
គ្រូវិញ្ញាណទី ១ ស្រែកយំដោយការឈឺចាប់។ ខណៈនោះ ធារក្ស បានទាញ ធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ ចេញមកវិញយ៉ាងលឿន ហើយបាញ់ ព្រួញអណ្តាតភ្លើង ទៅកាន់ ក្បាល របស់គេចំៗ។
ផូស!
គ្រូវិញ្ញាណទី ១ បានដួលចុះទៅដីស្លាប់។
គ្រូវិញ្ញាណទី ២ ដែលឃើញមិត្តរួមក្រុមស្លាប់ហើយ ដឹងថា គេមិនអាចឈ្នះបានឡើយ ក៏ប្រែជាភ័យខ្លាច ហើយ រត់គេចខ្លួន យ៉ាងលឿនចេញពីរូងភ្នំ។
ធារក្ស និង សុវណ្ណរី បានឈ្នះ! ប៉ុន្តែពួកគេដឹងថា សមរភូមិនេះមិនទាន់ចប់នោះទេ។ គ្រូវិញ្ញាណទី ២ នឹងត្រឡប់មកវិញជាមួយកម្លាំងធំជាងនេះ។