WebNovels

Chapter 2 - Bölüm-2

"Rüzgar ne olur bir şey söyle abim iyi olsun ne olur ya !." Diye haykırıyor du Helin. Helin, Erenin kız kardeşi. Onlar da yetim büyümüşlerdi abisi ona hem baba hemde anne olmuştu. O yüzden onlarında birbirlerinden başka gidecekleri kimseleri yoktu.

"İyi zaten Helin seni böyle görmek istemezdi. Dik dur ! Yıkılma kesinlikle. Ben de buradayım." Rüzgar ise Helini çok seviyordu, onu ilk gördüğün de anlamıştı bir şeylerin içine yerlestiğini. Bu sırada tabii ki Revirden de sayısız arama geldi. Duruma göre Ayaz ve Doruk ikisi de ayılmıştı. Ama hastane de içeriden hala bir ses çıkmıyordu. Bu da her saniyeyi, her dakikayı daha da zorlaştırıyordu. Derken sonunda ameliyathanenin kapısı açıldı, uzun 1.80 boylarin da beyaz tenli bir kadın doktor çıktı dışarı. Ağzında ki maskeyi indirdi ve tabii ki Helin soru yağmuruna tuttu.

"Abim iyi mi ?"

"Abim nasıl, nolur söyleyin"

"Bir şey mi oldu !"

Sakince cevap geldi. "Öncelikle merhaba Ben Doktor Arin Talya. Hastaların durumuna gelecek olursak şuan ikisi de iyi, az sonra odaya alınacaklar o zaman görüşebilirsiniz. İyi günler dilerim."

"Sağolun... çok sağolun gerçekten" dedi Helin. Çok Mutluydu saatlerdir ses gelmeyen ameliyathanenin kapısından çok güzel bir yanıttı bu. Bir anlık heyecanla da Rüzgarın boynuna sarıldı, Rüzgar da dünden razı ki zaten hemen karşılık verdi...

🦋🦋

"Abi iyisin değil mi ? Ağrıyor mu bir yerin ? Bir sızın var mı? Yok mu iyi misin ? Nasil oldu bu" bu soruları art arta soruyordu Helin. Eren ise biraz bekledi dinledi ve cevapladı kardeşinin bu merakına gülmeden de edemedi.

"Güzelim benim ben seni arkada bırakır mıyım? İyiyim ağrım da yok sızım da yok. Olur böyle şeyler biliyorsun görev bu." Helin durmadan cevabi yapıştırdı tabii

"Abi bu nasıl görev şaka mısınız siz. Canınızdan olacaktınız!.."

"En azından orada bizi bekleyenler gurur duyuyor Helin, bizim görevimiz bu bizim görevimiz gerektiği yer de can vermek!" Diye araya girdi Eralp. "Aynen öyle" diye de Rüzgar destekledi. Helin ise bu sefer ters bir bakış attı ama konuşmadı. Odaya doktor girince dördünün bakışları da kapıya döndü. İçeri giren Arin'di. O bir süreliğine onlara yardımcı olacaktı.

"Merhaba, geçmiş olsun tekrardan. Evet Eren bey nasıl his ediyorsunuz ?"

Diye sorunca Eren de beklemeden cevapladı;

"Sağolun,iyi his ediyorum." dedi. Arin ise onaylayan bir mırıltı çıkardı daha sonra Eralp'e döndü.

"Siz ? , nasıl his ediyorsunuz"

Tabii, Eralp'de beklemeden cevabı verdi.

"Benim biraz ağrım var ama iyiyim. Sağolun" Arin yine anlaşıldı der gibi mırıltı çıkardı ve daha sonra tekrar Eralp ile konuşmaya başladı.

"Ağrınızın olması normal, kurşun isabet etmiş, sıyırmamış bu nedenle üç gün burada kalmanız iyi olacak." dedi Arin. Eralp ise "üç gün mü?" gibi bir bakış attı ve daha sonra konuştu:

"Doktor Hanım, ben iyiyim. Bu yaralardan kaç defa daha gördük zaten ben çıkabilirim"

"Hayır" dedi Arin. "Bu öyle değil Eralp bey. Sağlığınız önemli. Ha bu arada" dedi ve yönünü Eren'e çevirdi " Siz, 2 saate taburcu olabilirsiniz hatta serumunuz bitince çıkabilirsiniz."

diye tamamladı cümlesini. Eren ise başını hafif aşağı yukarı sallayarak onayladı.

"Tekrar geçmiş olsun bir durum olursa düğmeye basmanız yeterli" diyerek döndü ve odadan çıktı Arin. Albay da hiç beklemeden Rüzgarı arıyordu, yine arayınca Rüzgar bu sefer telefonu Eralp'e verdi.

"Komutanım!"

"Eralp koçum, geçmiş olsun Allah şifa versin nasil his ediyosun Eren nasıl?" diye sordu Albay.

"İyiyiz şükür komutanım, geleceğim en yakin zaman da inşallah"

"İnşAllah koçum. Dikkat edin, Allah'a emanet."

"Emredersiniz komutanım" dedi ve telefonu kapatıp tekrar Rüzgar'a uzattı. Revirden de gerçekten 5 dakika da bir arama geliyordu. Ayaz ve Doruk gayet iyiydi.

"Komutanım, Ayaz ve Dorukta gayet iyiler."

"Ha evet onu soracaktım. Eyvallah koçum sağol" dedi Eralp. Araya Eren de girdi :

"Hangisini sıyırmış hangisine isabet etmiş?"

"Komutanım ikisini de sıyırmış, kıl payı kurtulmuşlar" dedi Rüzgar. Eren ise hafifçe başını aşağı yukarı salladı. Eralpin aklinda ise hala Annesi vardı gerçi hiç bir zaman çıkmamıştı zaten Aklından. Annesine kavuşacaktı ama yine olmadı ve hep düşündü demekki doğru zaman uzaktaydi ya da çok yakındaydı...

🦋🦋

More Chapters