Boran'ın Anlatımı
Arif'in yüzüne baktım. Solgun teni, ağır nefesi… Hayat damarlarından çekiliyordu sanki.
Elim gömleğinin kanına bulanmıştı ama içimde daha büyük bir yara vardı.
"Niye?" diye fısıldadım. "Kardeşinim dedim sana. Yanımda büyüdün, ekmeğimi yedin. Niye bana sırtını döndün, Arif?"
Arif zorla gözlerini araladı. Dudakları titriyordu. "Ben… sana sırtımı dönmedim… Boran. Onlar… elimden her şeyi alacaklarını söylediler."
"Kim?" diye sordum, dişlerimi sıkarak. "Kim yaptı bunu sana?"
Bir gölge gibi döküldü kelimeler:
"Selim değil… daha büyük biri. Bizim… içimizden biri…"
Sesi kısılırken, gözlerinden yaş aktı. O gözyaşı benim kalbimi bin kurşundan beter deldi.
---
Hazal'ın Anlatımı
Boran'ın elleri kan içindeydi, gözleri ise alev alev yanıyordu. O an anladım ki, Arif'in sözleri sadece bir itiraf değil, yeni bir savaşın işaretiydi.
"Boran…" dedim titrek bir sesle. "Artık sadece düşmanların değil, kendi kanın da seni vuruyor."
Boran bana baktı. Gözleri donuktu ama içinde fırtınalar kopuyordu.
"İçimizdeki yılanı bulacağım, Hazal." dedi. "Kanımdan da olsa, kardeşimden de olsa… tek tek çıkarıp atacağım."
Onun bu sözü beni ürpertti. Çünkü Boran, düşmanlarını öldürmeye alışkındı ama kendi kanını öldürmek… bu bambaşka bir savaştı.
---
Boran'ın Anlatımı
Arif'in nefesi kesildiğinde, içimde bir şey koptu. Öfke, acı, ihanet… hepsi birbirine karıştı.
Ama gözyaşı dökmedim. Çünkü bu topraklarda gözyaşı, düşmana davetiye çıkarır.
Ayağa kalktım. Adamlarım şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Hepsinin içinde bir korku vardı:
"Arif Boran'a ihanet ettiyse, biz kime güveneceğiz?"
Onların bakışlarını hissettim. Ve tek bir cümle kurdum:
"Kim soframda ekmeğimi yiyip de sırtıma hançer vurduysa… kanını ellerimle dökeceğim. Kardeşim bile olsa!"
O an herkes başını öne eğdi. Çünkü biliyorlardı: Boran artık sadece düşmanlarıyla değil, kendi kanıyla da hesaplaşacaktı.
---
Hazal'ın Anlatımı
O gece uyuyamadım. Yan odada Boran'ın ayak sesleri yankılanıyordu. Masanın üstüne serdiği haritalara bakıyor, isimler yazıyor, sonra siliyordu.
Biliyorum, onun kalbinde bir savaş başladı.
Bir yanda ailesi, kanı, geçmişi…
Diğer yanda sadakat, güven ve onuru.
Ve o sabaha kadar defalarca mırıldandı:
"Kanımı temizlemeden bu savaş bitmez."