Eleonur'un duygusal ve samimi itirafı karşısında Ferkan, içindeki huzuru ve kalbindeki coşkuyu bir araya getirir. O, ne bir prens gibi ne de bir iş adamı gibi konuşur. O, sadece, sevdiği kadına karşı hissettiklerini ifade eden bir adam gibi konuşur.
Ferkan, Eleonur'un elini nazikçe tutar. Sesi o kadar sakindir ki, fısıltıdan bile daha sessiz gelir.
Ferkan: "Eleonur... 'Huzur' diye bir şeyin ne olduğunu sadece bir kelime sanırdım. O sandığı bulduğumda, onu tüm dünyaya yaymak istedim. Savaşları durdurmak, nefret dolu kalpleri sakinleştirmek... Her şey misyonumdu. Ama sen... Sen bana, huzurun sadece bir görev olmadığını, aynı zamanda bir duygu olduğunu öğrettin."
Eleonur'un gözleri Ferkan'ınkine kenetlenir.
Ferkan: "Seni gördüğüm andan itibaren, içimdeki o kargaşa, o eski yalnızlık, kayboldu. Huzuru, dünyayı dolaşarak ararken, meğer kalbimde, senin kalbinde bulmuşum. Benim için ne bir prensesin ne de bir krallığın önemi var. Sadece senin, sadece Eleonur'un önemi var."
Bu sözlerin ardından Ferkan, cebinden, Bayrampaşa'daki atölyede kendi elleriyle şekil verdiği, sade ama anlamlı metal yüzüğü çıkarır.
Ferkan: "Benimle bu huzuru paylaşır mısın? Benimle sadece bir prenses olarak değil, hayatımın ortağı olarak yürüyecek misin?"
Eleonur'un kalbi sevinçle dolup taşar. Hiç düşünmeden "Evet, seninle sonsuza dek!" diye cevap verir.
Bu itiraf, sadece gizli bahçenin sessizliğinde değil, iki ruhun en derinliklerinde de yankılanır. Bu andan itibaren, Ferkan ve Eleonur'un hikayesi sadece bir prens ve prensesin aşk hikayesi olmaktan çıkar, huzur ve sevginin en güçlü müttefikler olduğu bir destana dönüşür.
Savaş baronları, Ferkan'ın prensesle olan ilişkisini öğrendiklerinde, bu durumu onun en zayıf noktası olarak görürler. Artık Ferkan'ın misyonuna sadece ekonomik veya politik yollarla değil, kişisel bir darbe indirerek karşılık vereceklerdir. Onlar için bu, Ferkan'ın huzur misyonunu sona erdirmenin en kesin yoludur.
Savaş baronları bu zayıflığı üç ana taktikle kullanmaya çalışacaktır.