Boran'ın Anlatımı
Cemal'in sesi masanın ortasında boğuk bir çığlık gibi yankılandı:
"Boran… yemin ederim ben değilim!"
Ama ben yeminlere inanmam.
İhanet eden adam, önce gözlerinden belli olur.
Ben gözlerimi ondan ayırmadım.
Kalktım, ağır adımlarla yanına gittim.
Elimi omzuna koydum.
"Sana son kez soruyorum." dedim, soğuk bir nefes gibi.
"Miran'ın ölümünde parmağın var mı?"
Masada tek bir kaşık bile kıpırdamadı.
Herkes nefesini tutmuştu.
Cemal'in gözleri doldu.
"Hayır!" dedi. "Ama… ben sustum. Duyduklarımı söylemedim. Çünkü korktum. Onlar çok güçlüydü Boran… karını ve çocuklarını öldürmekle tehdit ettiler."
---
Hazal'ın Anlatımı
O an yüreğim parçalandı.
Boran'ın çelik gibi bakışları bir an için bile olsa sarsıldı.
Çünkü bu ihanet, satılmış bir ruhun ihaneti değildi.
Korkunun ihaneti, çaresizliğin ihaneti vardı Cemal'in gözlerinde.
Ama biliyordum… Boran için fark etmezdi.
İhanet, ihanetti.
---
Boran'ın Anlatımı
"Bana sustun…" dedim, yumruklarımı sıkarak.
"Demek ki düşmanımı benim soframa sen davet ettin. Benim evime giren yılanı sen besledin."
Cemal dizlerinin üzerine çöktü.
"Boran! Ne olur… beni öldürme. Çocuklarım var. Ben sana ihanet etmedim, sadece… sustum."
O an masadaki diğer adamlara baktım.
Kimi yüzünü çevirdi, kimi titredi.
Ama ben şunu anladım: Bu sadece Cemal'in meselesi değildi.
Suskun kalan başka diller de vardı.
Bıçağı elime aldım.
Masaya sapladım.
"Bu masa bana artık güven değil, zehir kokuyor." dedim.
"Ve ben, bu zehri temizlemeden kimseyi bırakmam."
---
Hazal'ın Anlatımı
O an odanın havası değişti.
Cemal'in yüzü bembeyaz kesildi.
Ama asıl dehşet, tam o anda kapıdan içeri giren yabancı yüzlerle geldi.
Boran'ın hiç beklemediği bir anda, malikânenin içine sızmış düşmanlar…
Ellerinde silahlarla kapıyı yumruklayarak içeri daldılar.
"Boran!" diye bağırdı biri.
"Artık oyun bitti. Yılan sadece masanda değil… kalbinin içinde."