Olivia, upon seeing an entity she called "the devil," made one final desperate attempt to sever her connection with Rio. But before she could even move her eyes, she was completely frozen. With terror-filled eyes forced open, she stared at the being present within the mist—a massive, utterly terrifying creature that plunged Olivia into endless dread: "my god" Please help me.
As she prayed for her salvation, she suddenly noticed a massive steel claw emerging from the mist, adorned with silver talons and dragon scales of blue. Then, a raspy, deep voice began speaking from within the fog.
"Leave this place, pitiful dragon."
Overwhelmed by fear, Olivia intended to scream, but before she could even free her body, she was crushed by the creature's steel claws.
Back in the real world, as her consciousness returned, Olivia's body began to tremble. The hand she had placed on Rio's forehead soon froze, sparking panic in Maria and the surrounding servants. Olivia opened her eyes, forcibly expelled from Rio's "essence," and struggled to break her physical connection with him. Clutching her frozen arm tightly with her other hand, she tried to distance herself from Rio, but a wave of energy was freezing her. Realizing she was powerless to escape, she turned to Maria and shouted in a voice trembling with fear and desperation.
"My lady, please leave this place—get out of the room right now!"
Maria, unaware of what was happening, responded in a frightened tone.
"What are you saying, Olivia? What's going on?"
Pleading with a terrified voice, Olivia begged Maria.
"Please, my lady, leave before you get hurt. I swear Lord Rio won't be harmed—just get out of here!"
Maria initially intended to leave the room, but upon seeing her son's face, she changed her mind. She rushed toward Olivia, grabbed her arm, and ordered the other servants to assist. Olivia kept begging Maria to leave, but Maria ignored her, gripping her arm tighter and trying to pull it away from her son, Rio. Together, with their last ounce of strength, they attempted to distance themselves from him. Meanwhile, Rio—shocked and clueless about what was unfolding—saw the worry on his mother's face. Unable to maintain his composure at the sight of her fear, he made the situation worse. Soon, Rio's silver eyes turned icy blue. Guilt and torment overwhelmed his essence, unleashing a surge of immense energy into Olivia's hands. The result was a massive explosion in Olivia's face, hurling everyone—including Maria and Olivia—out of the room.
On the other side of the palace, William, Rio's father, was heading toward his newborn son's room. Over the past few days, since Rio's birth, William hadn't seen his son due to the demands of managing the clan. But now, it was time to rest and be with his family. Accompanied by his only guard and most trusted soldier, Elian, William walked through the palace corridors. With great enthusiasm, he praised his son's beautiful face and adorable features, beaming with pride. But all his praise came to an abrupt halt when, just steps away from his newborn son's room, an explosion erupted, throwing Olivia, Maria, and the servants out of the room. Stunned, William rushed to his wife, lifting her from the ground. He shouted loudly, demanding an explanation from the servants, but they were too shocked and terrified to speak. Amidst this, Maria, coughing up blood, whispered faintly.
"William… our son!"
William turned back toward Rio's room with worry but was met with a horrifying sight. The room was engulfed in darkness, and within it, two enormous, glowing eyes stared at William and Maria. Fury consumed William; his face paled, and his eyes burned with rage as he roared, saliva flying from his mouth, "Elian!"
At William's shout and command, his trusted soldier Elian appeared before him. Elian was a tall man with red eyes, clad in black steel armor that covered his entire body, including his face. He wore a long, red cape. Reaching into his cloak, he drew a wide, massive sword. With utmost strength and courage, he leaped into the darkness without hesitation to confront the threat endangering his lord's son. Elian swung his sword, cleaving whatever stood before him in two. But moments later, to his shock, he realized there was no tangible threat or person in the room—only an illusion, a manifestation of danger. In the now fully frozen room, due to Rio's mysterious power, the only thing visible was Rio's terrified face in his cradle. What had happened here?
Minutes later, Elian emerged from the room, carrying Rio in his arms. Ignoring her own injuries, Maria leapt up and embraced her son. She was trembling and anxious, inspecting his body to ensure he was unharmed. Beside her, William, full of questions, shouted again, summoning several soldiers from across the palace. At his command, they took the unconscious Olivia and the other servants to the clan's healer for treatment.
Later, in one of the palace rooms, Olivia sat on a bed. Beside her, the palace healer—a dragon with blue hair and eyes—was bandaging her arm. Across from her stood Maria, William, and Elian. William, determined to understand what had happened, spoke with a cold expression but eyes blazing with anger and a deep voice.
"What exactly happened in there, Olivia? Were you trying to harm my son?"
Maria, stunned by William's words, shot him a sharp look and said, "William, do you even realize what you're saying?!"
William paused for a moment, took a deep breath, and continued with half-closed eyes, addressing Olivia.
"Just tell me what happened."
Olivia, still trembling with fear, lifted her head. Too terrified to reveal the full truth to her clan leader, she spoke in a shaky, anxiety-laden voice.
"I'm not sure you'd believe me even if I told you the truth."
William sighed and replied, "Try me."
Swallowing hard, Olivia wrapped her arms around herself and continued in a frightened tone.
"The legends are real, my lord. I saw it with my own eyes. Your son—he's a devil."
Unable to contain his rage any longer, William lunged forward, grabbed Olivia by the throat, and slammed her against the wall, shocking everyone as he shouted, "What the hell are you talking about?!"
Maria and Elian tried to calm him, but William's fury only grew, his grip tightening on Olivia's throat. He was one squeeze away from snapping her neck.
"You'd better choose your next words carefully, because they might be your last."
Gasping for air, Olivia quickly spoke in a choked voice.
"I saw it, my lord—I swear I saw it. An icy hell—it was all real. It exists, Lord William. Your son is the devil from the legends. He's the 'Ice Dragon.'"
Stunned into silence, they all froze for a moment. William released Olivia's neck and stepped back. On the other side, Maria, on the verge of tears from fear and worry, whispered William's name in a trembling voice. His hands shaking, William grabbed Olivia's arms with a pleading tone.
"I swear I'll forgive you, Olivia—just tell me everything you said was a lie to cover your mistakes."
With a hopeless expression, the experienced Olivia shook her head in regret. Seeing this, William leapt to his feet, clutching his head and shouting loudly.
"No, no, no, no, no—this can't be! The Ice Dragon is just a scary tale to frighten little kids. It can't be real!"
Nearby, Maria, equally terrified, grabbed her husband's arm. She tried to calm him, but it was futile. William could sense the disaster looming ahead. The existence of the Ice Dragon meant all-out war for the Sun Clan.
Some time passed before William regained his composure, his face once again cold and emotionless. He had made his decision. With a terrifying glare, the two dragons beside him—Elian and Olivia—quickly knelt, ready to receive his orders, knowing he was about to issue commands.
"Elian, I want you to disable the clan's passage gate. As of today, I order all communication with every dragon clan and other races severed. No dragon enters or leaves. From this day forward, the Sun Clan is completely isolated."
Elian bowed his head with utmost humility and responded in his deep, menacing voice, "It will be done, my lord."
Meanwhile, Maria, still worried, grasped William's hands and said anxiously, "What if they find out about him, William? What if they come for him? According to tradition, the Ice Dragon must be killed the moment it's born."
William caressed his wife's face with cold face yet warm hands and replied in a chilling tone, "I'll kill them. Anyone who comes for him—I'll kill them all."
As they all stood, anxious about the future, Nadia—Rio's sister and William's other child—stood hidden behind the room's door. Nearly weeping blood from rage, she clenched her bloodied fists and stormed down the corridor. With every step, Nadia recalled horrific memories of a war she knew was on the verge of reigniting…
Persian translation = ترجمه فارسی
اولیویا با دیدن ماهیتی که آن را "شیطان" خطاب میکرد در آخرین تلاش های خود مجددا سعی کرد ارتباطش را با ریو قطع کند اما قبل از آنکه دیگر بتواند حتی چشمانش را تکان دهد کاملا منجمد شده بود ، او با چشمانی وحشت زده که به اجبار باز نگه داشته شده بودند به موجود حاضر در داخل مه خیره شد ، موجودی عظیم و به شدت ترسناک که اولیویا را در وحشتی بی پایان فرو برده بود؛ "اژدهای یگانه بزرگ" لطفا بهم کمک کن .
درحالی که مشغول دعا کردن برای نجات خود بود ناگهان متوجه خارج شدن یک پنجه فولادی و بزرگ از داخل مه شد ، پنجه ای با چنگال های نقره ای و فلس اژدهایی به رنگ آبی ، و پس از آن صدایی خش دار و بم شروع به سخن گفتن از داخل مه کرد .
" اینجا رو ترک کن اژدهای رقت انگیز ."
از شدت ترس اولیویا قصد جیغ کشیدن داشت اما قبل از آنکه حتی بتواند بدنش را آزاد کند توسط پنجه های فولادی آن موجود له شد .
و اما در دنیا واقعی پس از بازگشت آگاهی اش ، بدن اولیویا شروع به لرزیدن کرد ، طولی نکشید دستی که آن را بر پیشانی ریو گذاشته بود منجمد شد ، این اتفاق باعث وحشت ماریا و زن دیگر شد ، در مقابل اولیویا چشمانش را باز کرد و درحالی که به زور از "وجودیت" ریو بیرون انداخته شده بود تلاش میکرد ارتباط فیزیکی اش را نیز به او قطع کند ، او با دست دیگر خود بازوی منجمد شده اش را محکم گرفت و سعی کرد از ریو فاصله بگیرد اما موج انرژی درحال منجمد کردنش بود ، اولیویا که خود را ناتوان از فرار کردن دید به طرف ماریا بازگشت و با صدایی به شدت ترسیده و مضطرب فریاد کشید .
" بانوی من لطفا از اینجا برید ، همین الان از اتاق برید بیرون ."
ماریا که نمیدانست چه اتفاقی افتاده است با صدایی ترسیده پاسخ داد .
" چی داری میگی اولیویا؟ چه اتفاقی داره می افته؟ "
اولیویا درحالی که با لحنی ترسیده به ماریا التماس میکرد گفت؛
" خواهش میکنم بانوی من قبل از اینکه آسیبی ببینید از اینجا خارج بشید ، قول میدم که ارباب ریو هیچ آسیبی نبینه ، فقط از اینجا برید بیرون ."
ماریا در ابتدا قصد داشت که اتاق را ترک کند اما با دیدن چهره فرزند خود از انجام اینکار منصرف شد ، او به طرف اولیویا دوید و بازویش را گرفت و سپس به زن دیگری که در کنارش بود نیز دستور داد که به او کمک کنند ، اولیویا مدام به ماریا التماس میکرد که اتاق را ترک کند اما ماریا بدون توجه به او بازویش را محکم تر گرفت و تلاش کرد که آن را از پسرش ریو دور کند ، همگی با آخرین توان خود تلاش کردند که از ریو فاصله بگیرند ، در مقابل آنها ریو که بهوش آمده بود به شدت شوکه شده بود ، او نمیدانست چه اتفاقی درحال افتادن است و تنها چیزی که میدید چهره نگران مادرش بود ، او با دیدن ترس در چشمان او نتوانست آرامشش را حفظ کند و همین اتفاق باعث بدتر شدن شرایط شد ، طولی نکشید که چشمان نقره ای رنگ ریو تبدیل به چشمانی یخی و آبی رنگ شدند ، حس گناه و عذاب وجودیت ریو را در برگرفت و این باعث بازگشت انرژی عظیمی به دستان اولیویا شد ، حاصل بازگشت این انرژی انفجاری عظیم در وسط صورت اولیویا بود ، انفجاری که باعث پرت شدن همگی آنها از جمله ماریا و اولیویا به بیرون از اتاق شد .
در سمتی دیگر خانه ویلیام پدر ریو درحال حرکت به سمت اتاق فرزنده تازه متولد شده اش بود ، او در طول چند روز گذشته و پس از متولد شدن ریو به دلیل مشغله های اداره قبیله دیگر پسرش را ندیده بود ، اما پس از مدتی اکنون زمان استراحت و حاضر شدن در کنار خانواده اش بود ، ویلیام به همراه تنها محافظ و قابل اعتماد ترین سربازش یعنی " اِلیان" مشغول قدم زدن در راهرو ها بود ، او با اشتیاق فراوان از چهره زیبا و صورت بامزه فرزندش تعریف و با غرور زیاد او را ستایش میکرد ، اما تمامی آن تعریف ها به یکباره متوقف شدند چرا که در چند قدمی اتاق پسر تازه متولد شده اش ناگهان انفجاری رخ داد ، انفجاری که باعث پرتاب شدن اولیویا و ماریا به بیرون از اتاق بود ، ویلیام با دیدن آن صحنه با چهره ای شوکه شده به طرف همسرش دوید و او را از روی زمین بلند کرد ، ویلیام با صدای بلند فریاد کشید و خواستار توضیح از سمت اولیویا شد ولی همگی آنقدر شوکه شده و ترسیده بودند که قادر به گفتن هیچ کلامی نبودند ، اما در آن بین ماریا درحالی که سرفه خونین میکرد با صدایی آهسته گفت .
" ویلیام ... پسرمون ! ."
ویلیام با نگرانی به طرف اتاق ریو بازگشت اما با صحنه ای وحشتناک روبه رو شد ، اتاق کاملا تاریک شده بود و در بین تاریکی دو چشم عظیم و نورانی از داخل آن به ویلیام و ماریا خیره شده بودند ، ویلیام آنقدر خشمگین شده بود که با صورتی رنگ پریده و چشمانی سرشار از خشم درحالی که آب دهانش به بیرون پرتاب میشد فریاد کشید؛ اِلیان .
با فریاد و دستور ویلیام سرباز مورد اعتمادش یعنی اِلیان در برابرش ظاهر شد ، اِلیان مردی قد بلند با چشمانی به رنگ قرمز بود ، او زرهی فولادی به رنگ سیاه پوشیده بود ، زرهی که تمام بدن و حتی صورت او را نیز پوشانده بود ، اِلیان همچنین شنلی قرمز رنگ و بلند به تن داشت ، او دستانش را به اعماق شنلش برد و شمشیری پهن و بزرگ را از آن خارج کرد ، با نهایت قدرت و شجاعت بدون هیچ تردیدی به سمت تاریکی جهشی قدرتمند کرد تا با خطری که جان فرزند اربابش را تهدید میکند روبه رو شود ، اِلیان شمشیرش را تکان داد و چیزی که دربرابرش بود را به دونصف تبدیل کرد ، اما پس از لحظاتی در کمال تعجب متوجه شد که هیچ شخص یا فردی تهدید آمیز دراتاق وجود ندارد ، و چیزی که دیده بود تنها یک توهم و تجسمی از یک خطر بود ، در اتاق که اکنون به دلیل قدرت مرموز ریو کاملا منجمد شده بود ، تنها چیزی که دیده میشد صورت ترسیده او درون گهواره بود؛ چه اتفاقی اینجا افتاده ؟
دقایقی بعد اِلیان درحالی که ریو را بغل کرده بود از اتاق خارج شد ، ماریا بدون توجه به جراحت خود به سرعت از جایش بلند شد و فرزندش را بغل کرد او ترسیده و مضطرب بود ، به اندازه ای که بدن پسرش را برسی میکرد تا از سالم بودن او مطمئن شود ، در کنارش ویلیام نیز که سوالات زیادی داشت فریادی کشید و چندین مرد با شمشیر ناگهان وارد خانه شدند ، آن اشخاص به دستور ویلیام اولیویا را که بیهوش شده بود برای درمان به حضور درمانگر قبیله بردند .
مدتی بعد و در یکی از اتاق ها اولیویا بر روی یک تخت نشسته بود ، در کنار او درمانگر کاخ که یک اژدها با مو ها و چشمان آبی بود ، مشغول باندپیچی کردن بازویش بود ، در مقابلش ماریا ویلیام ، و اِلیان نیز ایستاده بودند ، ویلیام که قصد داشت از ماجرا با خبر شود با صورتی سرد اما چشمانی خشمگین و صدایی بم گفت؛
"اونجا دقیقا چه اتفاقی افتاد اولیویا؟ داشتی سعی میکردی به پسرم آسیب برسونی؟ "
ماریا که از شنیدن آن جملات از زبان ویلیام متعجب شده بود با نگاهی غره به او گفت؛ ویلیام اصلا میدونی که چی داری میگی ؟!
ویلیام برای لحظاتی درنگ کرد و پس از آنکه نفس عمیقی کشید با چشمانی نیمه باز خطاب به اولیویا ادامه داد؛
" فقط بهم بگو که چه اتفاقی افتاد ؟ "
در مقابل آنها اولیویا که همچنان از شدت ترس میلرزید سرش را بلند کرد و درحالی که جرئت نمیکرد حقیقت را برای رهبر قبیله اش بیان کند با صدایی لرزیده و سرشار از اضطراب دهانش را باز کرد .
" مطمئن نیستم حتی اگه حقیقت رو بهتون بگم حرف هام رو باور کنید ."
ویلیام آهی کشید و پاسخ داد .
" امتحانم کن ."
اولیویا آب دهانش را قورت داد و با حلقه کردن دستان خود به دور بدنش با با لحنی ترسیده ادامه داد؛
" افسانه ها واقعیت دارن ، من با چشم های خودم دیدمش ، پسرت ، اون یه شیطانه ."
ویلیام که دیگر نمیتوانست خشم خود را کنترل کند در حرکتی ناگهانی گلوی اولیویا را گرفت و با کوبیدن او به دیوار درحالی که همه را شوکه کرده بود فریاد کشید؛ داری از چه کوفتی حرف میزنی؟ .
ماریا و اِلیان تلاش کردند که ویلیام را آرام کنند اما او آنقدر خشمگین بود که هر لحظه فشار بیشتری را بر روی گلوی اولیویا وارد میکرد ، ویلیام تنها یک فشار با شکستن گردن او فاصله داشت .
" بهتره کلمات بعدیت رو با دقت انتخاب کنی ، چون ممکنه آخرین چیزی باشه که به زبون میاری . "
اولیویا با صدایی گرفته که حاصل از کمبود اکسیژن بود به سرعت به حرف آمد و گفت؛
" خودم دیدمش ویلیام ، قسم میخورم که دیدمش ، یه جهنم یخی ، همش واقعی بود ، اون وجود داره ویلیام ، پسرت همون شیطان توی افسانه هاست ، اون "اژدهای یخیه" .
درحالی که همگی به شدت شوکه شده بودند برای لحظاتی درنگ کردند ، ویلیام گردن اولیویا را رها کرد و چند قدم به عقب بازگشت ، در سمتی دیگر ماریا که چیزی نمانده بود از شدت ترس و نگرانی اشک بریزد با صدایی لرزیده نام ویلیام را بر زبان آورد ، ویلیام که دستانش شروع به لرزش کرده بودند با صورتی رنگ پریده دستان اولیویا را گرفت و با لحنی التماسانه گفت؛
" قسم میخورم که می بخمشت اولیویا ، فقط بگو هرچی که گفتی فقط بخاطر مخفی کردن اشتباهات خودته ."
با چهره ای نا امید اولیویا درون بین با تجربه سرش را به نشانه تاسف تکان داد ، با دیدن آن صحنه ویلیام از جایش بلند شد و درحالی که دستانش را بر روی سرش گرفته بود با صدای بلند فریاد کشید .
" نه ، نه ، نه ، نه ، نه ، این غیرممکنه ، اژدهای یخی فقط یه داستان ترسناک برای ترسوندن بچه های کوچیکه ، اون نمیتونه واقعی باشه . "
در سمت دیگر ویلیام ، ماریا نیز که به شدت ترسیده بود بازوی همسرش را گرفت ، او تلاش کرد همسرش را آرام کند اما فایده ای نداشت ، ویلیام فاجعه ای که در راه بود را حس کرده بود ، وجود اژدهای یخی برای قبیله خورشید به معنی یک جنگ به تمام عیار بود .
مدتی گذشت تا اینکه ویلیام آرامش خود را بدست آورد و مجددا صورتی سرد و بی احساس به خود گرفت ، او تصمیمش را گرفته بود ، با نگاه ترسناک ویلیام دو اژدهای حاضر در کنارش یعنی اِلیان و اولیویا به سرعت زانو زدند و آماده شنیدن دستوراتش شدند ، چرا که میدانستند ویلیام قصد دادن دستوراتی به آنها را دارد .
" اِلیان میخوام که دروازه عبور قبیله رو غیرفعال کنی ، از امروز به بعد دستور میدم که تمام ارتباط هامون با تمام قبایل اژدهایان و باقی نژاد ها قطع بشه ، هیچ اژدهایی وارد یا خارج نمیشه ، از امروز به بعد قبیله خورشید کاملا منزوی میشه . "
اِلیان با نهایت فروتنی سرش را پایین گرفت و با صدای بم و ترسناک خود پاسخ داد ؛
" اطاعت میشه ."
در سمتی دیگر ماریا که همچنان نگران بود دستان همسرش ویلیام را گرفت و با نگرانی گفت ؛
" اگه از وجودش خبردار بشن چی ویلیام؟ اگه دنبالش بیان چی؟ بر طبق رسوم اژدهای یخی باید به محض به دنیا اومدن کشته بشه ."
ویلیام با چهره سرد اما دستان گرم خود صورت همسرش را نوازش کرد و سپس با لحنی ترسناک پاسخ داد ؛
" میکشمشون ، هرکسی که دنبالش بیاد رو میکشم ، همه رو میکشم ."
درحالی که همگی نگران از اتفاقات آینده بودند نادیا خواهر ریو دیگر فرزند ویلیام مخفیانه در پشت در اتاق ایستاده بود ، او که چیزی نمانده بود از شدت خشم خون گریه کند ، با دستانی مشت کرده و خون آلود به طرف دیگر راهرو حرکت کرد ، با هر قدم ، نادیا خاطراتی وحشتناک از جنگی را یاد آوری میکرد ، جنگی که میدانست رخ دادن مجدد آن نزدیک است ...