Alam mo 'yung feeling na nasa cloud nine ka pa, ramdam mo pa 'yung init ng balat niya sa balat mo, tapos biglang may bubuhos sa'yong isang timbang yelo? 'Yun ang naramdaman ko nang makita ko ang notification sa phone ko. Ang puso kong kanina lang ay tumitibok dahil sa pagnanasa, ngayon ay tila gustong tumalon palabas ng lalamunan ko dahil sa takot.
Si Daddy. Nasa kwarto ko.
Agad akong napabangon, hindi baleng nahulog ang kumot at lantad ang katawan ko sa harap ni Nikolai. Wala na akong pakialam sa hiya. Ang nasa isip ko lang, kapag pumasok si Daddy sa banyo at wala ako roon... tapos na ang lahat. Ang bawat "sinful fantasy" na binuo namin ni Nikolai ay magiging isang madugong reyalidad.
"Nikolai, kailangan ko nang umalis! Now!" nanginginig ang boses ko habang hinahablot ko ang itim kong slip dress sa sahig.
"Stay."
Isang salita. Maikli, baritono, at puno ng awtoridad. Nakahiga pa rin si Nikolai, nakapatong ang isa niyang braso sa ilalim ng ulo niya, pinapanood akong mataranta. Ang mga mata niya ay nananatiling mahinahon, pero may madidilim na kislap na parang nag-e-enjoy siya sa gulo.
"Anong stay?! Nikolai, hindi mo kilala si Daddy! Kapag nalaman niyang wala ako sa mansyon, huhubadin niya ang maskara mo at ng buong pamilya mo! Magkakagiyera, Nikolai!" pasigaw kong bulong habang isinusuot ang damit ko. Hindi ko man lang ma-shoot ang mga paa ko sa heels ko dahil sa sobrang panginginig.
Tumayo si Nikolai. Dahan-dahan, parang isang leon na walang kinatatakutan. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang magkabila kong balikat. "Listen to me, Savannah. Let him find out. Let the war start. Mas mabuti nang malaman niya ngayon kaysa habambuhay tayong nagtatago sa dilim na parang mga daga."
"Daga?" Napaatubili ako. "Nikolai, madaling sabihin sa'yo 'yan kasi Mafia ka! Sanay ka sa gulo, sanay ka sa dugo! Pero ako? I'm just a wealthy girl in a cage! Hinding-hindi mo maiintindihan ang bigat ng pangalan ko!"
Hugot na hugot ang lalamunan ko. Masakit. Masakit na kailangan kong piliin ang seguridad ng hawla ko kaysa sa kalayaan sa piling niya.
Bigla niya akong hinila palapit, isinandal sa pader, at marahas na hinalikan. Isang halik na may halong galit at pagnanasa. Ramdam ko ang kagat niya sa labi ko, isang paalala na kahit anong takbo ko, sa kanya pa rin ako babalik.
"You're not just a girl in a cage, Savannah. You're *my* girl," bulong niya sa tapat ng labi ko, ang mga mata niya ay nagpapaliwanag ng isang mapanganib na plano. "If you want to go, fine. I'll get you home in five minutes. Pero wag mong iisiping ligtas ka na kapag nakapasok ka sa kwarto mo. Because the moment I let you go tonight, I'm planning how to take you back—permanently."
Hindi na ako nakasagot. Hinila niya ako palabas ng penthouse. Ang biyahe pabalik sa mansyon ay parang isang eksena sa action movie. Sobrang bilis, bawat kanto ay tinatapyas ng itim na SUV. Pero sa loob ng sasakyan, tahimik kami. Ang tanging naririnig ay ang mabibigat naming paghinga.
Hinawakan ni Nikolai ang kamay ko, ibinaon ang mga daliri niya sa palad ko. "Don't look scared when you face him. Ang mga Montenegro, naaamoy ang takot. Be the ice queen I know you are."
Tumango ako, pilit na ibinabalik ang maskara ko. Pagdating sa likuran ng mansion, mabilis akong bumaba. Bago ako tuluyang makapasok sa secret gate, narinig ko uli ang boses niya.
"Savannah."
Lumingon ako.
"Wash the scent of me off your skin. Pero wag mong kakalimutan ang lasa ng kasalanan natin. I'll be watching you tomorrow."
Nagmadali akong pumasok, dumaan sa kitchen stairs, at tahimik na binuksan ang pinto ng kwarto ko. Pagpasok ko, nandoon si Daddy. Nakaupo sa armchair ko, madilim ang mukha, hawak ang isang litrato namin noong bata pa ako.
"Saan ka galing?" Ang boses ni Daddy ay kasing lamig ng sementeryo.
Nanigas ako sa pwesto. Ang slip dress ko ay medyo gulo, ang buhok ko ay halatang galing sa isang "lustful" na gabi, at ang amoy ni Nikolai... ramdam ko pa ring nakakapit sa akin.
"Nag... naglakad-lakad lang po ako sa garden, Dad. Hindi ako makatulog," pagsisinungaling ko. Ang "ice queen" maskara ko ay muntik nang mabasag.
Tumayo si Daddy at lumapit sa akin. Inamoy niya ang hangin sa paligid ko. Pakiramdam ko, hihinto ang mundo ko. Kapag nalaman niya... kapag nalaman niyang galing ako sa penthouse ng isang Volkov...
"Garden?" Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. "O baka naman nakikipagkita ka sa kung sinong basura sa labas?"
"Dad, wala akong kinakikitahan," giit ko, pinapanatili ang lamig ng boses ko kahit na ang tuhod ko ay parang jelly.
Sinampal niya ako. Hindi malakas, pero sapat na para lumingon ang mukha ko sa gilid. "Wag kang magsisinungaling sa akin, Savannah. You are a Montenegro. You carry our legacy. If I find out that you are ruining our name... hindi lang ikaw ang tatapusin ko. Tatapusin ko kung sino man ang lalakeng humahawak sa'yo."
Lumabas si Daddy ng kwarto, iniwan akong nanginginig sa gitna ng dilim. Napahawak ako sa pisngi ko. Masakit, pero mas masakit ang katotohanang bawat haplos ni Nikolai ay may kaakibat na kamatayan.
Napaupo ako sa kama, pilit na pinapakalma ang sarili. Inamoy ko ang balat ko. Nikolai. He was right. Hangga't nakakapit sa akin ang amoy niya, hinding-hindi ako magiging ligtas. Pero sa kabila ng takot, sa kabila ng sampal ni Daddy... may bahagi sa akin na gustong bumalik sa penthouse.
Ang "lust" ay naging "obsession." At sa laro ng Mafia at ng mga Rich Young Masters, walang puwang ang mga "cute" na pag-ibig. Dito, bawat halik ay may kasamang dugo. Bawat haplos ay may kasamang banta.
Nagsisimula pa lang ang tunay na pasakit. At ang maskara ko? Unti-unti na itong nadudurog.
***
**Gusto mo na bang ituloy ang mas matinding tensyon sa paghaharap nina Nikolai at ng tatay ni Savannah?