İnsan neden bu saatte kalkar ki yıllardır bi savaşın içindeler sürekli Eğtim sürekli çalışmak hep tetikteler bir gün onları rahat görmedim aa evet ben Emma bi Avcı'yım daha öncede söylediğim gibi kurt adamlar ve İnsanlar yıllardır bi savaş içindeler ben hep Ailemin kazandıkları zaferlere büyüdüm ve bu zaferi devam ettirmek için yetiştirdim savaş nezaman ve nasıl başladı hiç bilmiyorum aslında bi avcı olmak istemiyorum çünkü kimse kimseye durduk yere saldırmaz değil mi işin gerçeği sabah uyanmak istemiyorum "Emma, Emma!!" İşte yine başlıyoruz "Efendim" yine ormanda ava çıkıyoruz baksaniza biz yerimizde durmuyoruz ormana gitmesek hiçbirşey olmaz. Annem odaya girdi. Örtüyü üzerimden çekip aldı. " hey ne oluyor" annem bana ters ters bakıtı ve dediki " gerçekten mi emma kalk hemen hazırlan baban bekliyor " ne için beklediğini biliyorum ama belki salağa yatarsam rahat bırakılırım " ne için bekliyor " diye sordum ve cevap çok gecikmedi " böyle kurtulamazsin küçük Hanım hemen hazırlan ormana gidiyorsun" dedi. Olmadı yinede denemeye değerdi.
***
Ormanda yürüyorduk orman çok sesiz ve huzur vericiydi güneş tepede parlıyordu çok güzel bir gündü ve aniden arkamdan bi dal kırılma sesi geldi hemen babama baktım göz göze geldik ve o an anladım silahımı çıkarmak için söylenmesine gerek yoktu silahıma sarıldım ve bir, iki adım yaklaştım. " kim var orda" hiç ses yoktu belki de sadece bi tavşandır. Ve bi anda önce bi uluma sonrada ardı ardına bi kaç hırıltı duyuldu ağaçların arasından kurtlar çıkmaya başladı 1,2,8,9.. Çok var sayıca çok yazdık ne yapacağımızı bilemedik bizi çember içine almışlardı . ve çember giderek daralıyor du ve babam bize seslendi " savaşın " hemen silahımı kaldırdım önümdeki kurdu vurmaya hazırdım ama daha fırsat bulamadan üstüme atladı silahım düşmüştü kurt boynumu hedef aldı onu engellemeye çalıştım ama o çok güçlüydü bi anda kurtlardan birinden bi sızlanma bi inleme geldi ve üzerimdeki kurdun dikkati dağıldı bunu fırsat bilip taşla kafasına vurdum sendeledi ve bende kaçtım gözlerim silahımı aradı ama hiçbir yerde yoktu ve bizden kimse de yoktu ormanın derinliklerine doğru koştum babamı bulmam gerekiyordu " babaaaaa! " ses yoktuu . " babaaaaa" kimse yoktu . yaşlar gözlerim den akmaya başladı. Etrafıma baktım nerdeyim ben bi anda izlendigimi fark ettim. " kim var orda" yerden hemen bi taş aldım . önüme büyük bi kurt atladı ağzından köpükler çıkıyor du çok korkmuştum titriyordum taşı ona fırlattım ama bu onu durduramadı üzerime atıldı ve pençeleriyle karnımı kesti haykırdım " aaaaaaaaaaa" canım çok açıyor du tam hersey bitti derken kurdun üzerimden atıldığını hissettim gözlerimi zorlukla araladığım da simsiyah bi kurdun daha demin üzerimde olan kurdu parçaladığını gördüm hayır hayır bu kurt değildi bu bi canavar dı çok büyük bi canavar daha önce hiç böyle bir kurt görmemiştim bi insandan bile uzundu kafasını çevirdi ve o an göz göze geldik gözleri kan kırmızısıydı bana doğruyu yaklaşmaya başladı kaçmak istedim ama yapamadım yaram çok kanıyor du çok korkmuştum ona taş atmaya ve yalvarmaya başladım. " Lütfen lütfen bana zarar verme lütfen benden uzak dur " dönüşmeye başladı bir saniye sonra karşımda bir insan duruyordu hayır bi dev duruyordu İnsan formundayken de devv gibiydi kaçmaya çalıştım ama sürünerek ne kadar hızlı kaçabilirdim ki yaram hala çok kanıyor du . beni belimden tuttuğu gibi kaldırdı onun kollarında çok rahat hissediyordum ama o bi kurt adamdı ona güvenemezdim debelenip kurtulmaya çalıştım ona vurdum beni bırakmasın için bağırmaya başladım ve beni daha sıkı tuttu canım acımıştı gücümü kaybediyor dum birden sesini duydum sert ve otoriter " debelenmeyi kes " ve beni koklamaya başladı artık vücudumdaki adrenalin azalıyor du gözlerim kararmaya başladı daha fazla dayanamadım tamamen karanlığa görülmeden önce tek bir kelime duydum "Eş" sonra herşey tamamen karardı.