WebNovels

Chapter 8 - sessizlik

O henüz 13 yaşındaydı…

Dünyayı çocuk gözleriyle göreceği yıllarda, karanlık bir dünyanın içine itildi. Kimsenin duymadığı çığlıklar gecelere karıştı. İnsanlar sustu, zaman sustu… Sadece içindeki sessiz fırtına konuşuyordu.

O artık çocuk değildi; bir anda büyümeye zorlandı. Güvendiği eller onu karanlığa teslim etti. Gözlerindeki ışık yavaş yavaş sönmeye başladı ama kalbinin bir köşesinde hâlâ bir umut kıvılcımı vardı. Çünkü içten içe bir gün birinin onu gerçekten duyacağına inanıyordu.

Yıllar geçtikçe sessizliğini bir kaleye çevirdi. Acılarını sakladı, ama unutmadı. Her yara bir iz bıraktı ama her iz aynı zamanda bir güç demekti. O artık yalnızca bir kurban değil, hayatta kalmayı başaran biriydi.

More Chapters