Liven elindeki bıçağı yavaşça kaldırdı. Parmakları titremiyordu. Artık bu, onun için sıradan bir şey gibiydi. İçinde, karanlık bir tatmin büyüyordu.
"Şimdi…" dedi, gözlerinde kırmızı bir parıltı yanıp söndü. "Siz ikiniz... bir oyun oynayacağız. Kim sağ kalırsa, yaşamasına izin vereceğim."
Adamlar panik içindeydi. Biri korkudan titredi, diğeri yere çömeldi, dudakları titreyerek:
"Lanetli çocuk… lütfen... yapma," dedi.
Liven, karanlık bir tonda güldü.
"Susun. İtaat edin."
İtaat gücüyle, adamlar birer kuklaya dönüşmüştü. Birinin eline bıçağı verdi.
"Başla."
Adam titreyerek arkadaşına baktı.
"Yapma… lütfen…"
Ama emir kesindi. Bıçak, yavaşça adamın omzuna saplandı. Diğer adam çığlık attı. Kan toprağa damladı.
Liven'in gözleri büyüdü, yüzünde acımasız bir haz vardı.
"Devam et," dedi. "Bu daha başlangıç."
Adam yere yığılınca Liven yaklaştı.
"Yalvarmayın bana. Bugün adalet oynuyorum."
Ve ikinci adamın boğazına bıçağı dayadı.
"Şimdi sen... bana itaat edecek misin?"
Adam başını salladı, gözyaşları yanaklarından aktı.
İblis karanlık bir köşeden izliyordu.
"Bu çocuk beni gerçekten eğlendiriyor... Böyle devam et."
Liven içinden bir fısıltı duydu.
"Artık insanlık uzak bir hayal... ama güç… her şeyin yerini alır."
---